Maurice Blanchot / Renè Char / Sayı 3

Biz yalnızca sessiz sorulara, devinim hazırlıklarına yanıt vermek isterdik.Ama bu ani
ve kötücül yasak çiğneme gerçekleşti…

Çözülmemiş ve anlaşılmamış sonsuz: oluşmuş bir bütün, ulaşan ve ulaşmayan,
ölüm gibi, tutsak havada bir alevin söylediği bir başka yer gibi.

Bir tek açıklanmaz kalmayı başarmış olanın bizi çağırabileceği zaman yakın.

Bir dayanıklılığın korunması, bir dumanın yayılması için geleceği kendinin açıklarına
geri atmak.

Dayanılmaz redlerini sermektesin, toprak. Öğüttün, gömdün, tırmıkladın! Bizim
dışladığımız, utanmazlığı bizi yoldan çıkaran, senden tecilini alamayacak.

Ölümün bizi kabul edeceği gece düz ve kusursuz olacak; tanrıların eskiden
serpiştirdiği azıcık keşişleme serin bir soluk olurken, bizden, ilk olarak, doğmuş
olandan farklı.

Gülü, protestoların sonuna kadar dorukta tuttu.


Renè Char
Dans le pluie giboyeuse, 1968

Fransızcadan Çeviren: Ahmet Soysal


Not: Bu şiir, Monokl'un 2007 Temmuz'unda çıkan 3. sayısında yayımlanmıştır. Kaynak gösterilmeden kullanılmaması rica olunur...